Засыпаецца сьнегам, як белым пяском,
Жоўта-мёртвая восень у нас за вакном,
І глядзім мы на сьвет, быццам бы на труну.
А за сьценкай ізноў гарлапаніць сусед,
Ён застрэліў бы нас, калі б меў пісталет,
Бо мы любім на вуліцах шэрых вясну.
Ну а сьнег з-пад аблокаў ляціць і ляціць,
І яго, быццам сон, нехта будзе любіць,
І на вуліцу выйдзем, самотныя, мы.
І засыплецца сьнегам, як белым пяском,
Жоўта-мёртвая восень, і сквер, і наш дом,
І, як помнікі, будуць навокал дамы.
5.XII.1998.
|
|
