|
Баляда Напалеона Орды
|
|
11.02.1807 – 26.04.1883
|
Ніколі ня позна вярнуцца з чужыны
Да любае сэрцу самотнай Айчыны
І стаць яе славай, якая з гадамі
Вышэй і вышэй, нібы зоры над намі.
Вярнуцца і помніць парыжскія драмы,
Паэзію, музыку, фарбы і Храмы,
І неба Італіі, што як віно
У тым вінаградзе, які ўжо даўно
Антычны і сьпелы, як жніўнае лета,
Што ў фарбах застыне і ў словах паэтаў,
Зь якімі ты марыш аб вольнай краіне.
І шмат хто за волю краіны загіне,
Бо волі падмурку ня быць без крыві.
А волі ня хочаш – па-рабску жыві!
І ты інсургент, але болей – мастак.
Ты ведаеш волі сапраўднае смак
І сёньня малюеш сядзібы і Храмы,
Каб заўтра, як ты, мы сказалі таксама,
Што тут Беларусь і была, і век будзе
І мы эўрапейскія людзі...
18.VII.2008.
|
|
