|
Баляда Якуба Коласа
|
|
3.11.1882 – 13.08.1956
|
...Іду ізноў на пляц Якуба Коласа
Да постаці паэтавай, да голаса,
Які мне чуецца ў бярозавым лісьці.
Да Коласа, як да Айчыны, мне ісьці
І ведаць, што ня ўсе 'шчэ мары ажылі
Пад родным небам на пакутнае зямлі,
Дзе нам з табою выпаў не найлепшы лёс.
Стаю, нібыта ў Храме, у сьвятле бяроз
І слухаю – Сымон-музыка грае нам
Пра Шлях, якім ісьці, а мы ідзём да крам
І ўжо не думаем пра нашае жыцьцё.
Шуміць, як полымя нябеснае, лісьцё,
І голас Коласа, нібыта крыж, над ім
І бачыцца, і чуецца, але – ня ўсім:
«Мой родны кут, як ты мне мілы,
Забыць цябе ня маю сілы...»
...Ідзеш і ты на пляц Якуба Коласа
Да постаці паэтавай, да голаса,
Які 'шчэ чуецца ў бярозавым лісьці...
Да Коласа, як да Айчыны, нам ісьці!
7.I.2002.
|
|
