|
Баляда Браніслава Тарашкевіча
|
|
20.01.1892 – 29.11.1938
|
Слова да слова, як цэгла да цэглы –
Так беларускі будуецца Дом.
Колькі ў падмурак яго з нас палегла!
Колькі 'шчэ вечным атуліцца сном!
Заўтра й цябе расстраляюць, і восень
Будзе з крывёю тваёю чарнець.
Згубіцца ў хмарах апошняя просінь,
Горка звуглее асеньняя медзь.
Слова ж чужое нам родным ня стане,
Як і ня стане зямля нам чужой,
Дзе нарадзіліся мы і сьвітаньне
Душы напоўніла нашы сьлязой,
Быццам малітвай адвечнаю – Храмы,
Храмы, што будуць на нашай зямлі
Роднымі нам, не чужымі таксама
Тым, што да нас з дабрынёю прыйшлі...
Заўтра ты прыйдзеш, як заўтра, дадому
І не пазнаеш свой Дом і свой Храм.
Што ўсё ня так – ты ня скажаш нікому.
Што ўсё ня так – нават Бог знае Сам.
Слова да слова, і сэрца да сэрца, –
І ажывае зноў мова дзядоў,
І беларусам тутэйшы завецца,
І Беларусь – як пралітая кроў
За Беларусь...
7–10.X.2007.
|
|
