|
Баляда Зоські Верас
|
|
30.09.1892 – 8.10.1991
|
Зіма. «Лясная хатка». Вільня наша.
І ты нібы адна і не адна.
У вечар зойдзе госьць, і ты раскажаш
Пра ўсё, і будзе з вамі давідна
Тут Беларусь, якая сьветла сьніцца,
Якая толькі чуецца душой,
Нібы малітва, нам якой маліцца
За родны край, разьдзелены зімой...
І хоць тваё канчаецца стагодзьдзе,
Ды не канчаецца адвечны шлях,
І мы па ім да лепшай долі дойдзем,
Яна ўжо ёсьць, як сонца – у сьлязах.
І ты глядзіш спакойна ў нашы вочы,
І што ты бачыш там, ня знаем мы.
А па двары гуляе вецер воўчы,
Вынюхваючы ворагаў зімы.
29.VI.2008.
|
|
