|
Баляда Тамаша Грыба
|
|
19.03.1895 – 25.01.1938
|
Рыцар беларускае свабоды...
Польскіх турмаў неспакойны вязень...
З Прагай залатою – назаўсёды,
Хоць ня думаў ты памерці ў Празе.
Ты ж хацеў, каб і твая Айчына
Стала эўрапейскаю краінай,
У якую можаш ты вярнуцца
І ня зьнікнуць, як зьнікае дзень
У нябёсах, быццам у вадзе
Чорнай, дзе русалкі не вядуцца,
А жыве ўсялякая брыдота,
І Айчына, як у дождж балота,
Колькі год табе нібы чужая,
Ды травінкай кожнаю жывая,
Родная, а родную з балотам
Параўнаць – патрэбна абармотам
Урадзіцца ці зрабіцца ім...
Па-над Прагай хмары, нібы дым,
І глядзіш ты ў хмары і там бачыш
Беларусь, зь якой ты сёньня плачаш
Па людзях, якія да свабоды
Не дайшлі, ды з намі назаўсёды
Засталіся, як з табой Айчына
Засталася, каб ня стаць чужынай.
8.IX.2008.
|
|
