|
Баляда Юркі Лістапада
|
|
красавік 1897 – 5.06.1938
|
Улюбёны, прыгожы, як мары аб волі...
Але волю табе не падораць за тое,
Што ты любіш Айчыну, і вецер у полі,
І лісьцё беларускіх бяроз трапяткое,
Што пад ногі ляціць, і ў калюгах зьнікае,
І становіцца сьмецьцем, якога хапае
І бязь лісьця, якое ў пару лістапада
Тут ня кожнаму сэрца сьвятлом напаўняе,
Як бакалы віном падчас шумнага сьвята
Гаспадарскай рукой напаўняюцца гойна...
Ты на неба глядзіш, і на сэрцы спакойна
Ад таго, што спакойныя зоры над сьветам,
У якім расстраляюць цябе, маладога,
І тваёю крывёй афарбуецца лета
І на волю, дахаты зь Сібіры дарога,
Ля якой безымянных магіл незьлічона.
Ты спакойна глядзіш ды глядзіш не скарона,
Бо скараецца той, хто выношвае здраду,
Хто ляціць, як матыль на агонь, на багацьце,
Што, як лісьце жаўцюткае ў час лістападу,
Залатое ў сваім залатым лістападзе...
20–23.X.2008.
|
|
