|
Баляда Васіля Сахарчука
|
|
10.07.1953 – 27.01.2003
|
Цябе няма, але ты ёсьць – адсутны
На час, які ўжо знаеш толькі ты.
Цяпер ты пэўны: ісьціна і сутнасьць –
Як у віне, у сьвеце нематы,
Зь якога не вяртаюцца дадому,
Каб расказаць, дзе быў і што рабіў,
Каб зразумелым стала тут любому,
Што ты жыцьцё, ня больш віна, любіў...
Цябе няма, як нас няма ў тым сьвеце,
Якога мы ня ведаем яшчэ.
Ты сьветам стаў, які халодна сьвеціць
У ціхае сьлязіне на шчацэ
У той адной, што сёньня зразумела –
Цябе няма і ўжо ня будзе тут,
Дзе пад крыжом тваё, як кокан, цела
Ляжыць, ня помнячы зямных пакут,
Зь якіх душа ляпілася, як з гліны
Нябачнае нябачны той сасуд,
Зь якога п’е жыцьцё і сэнс Айчына
І кожнаму дае для шчасьця кут...
Цябе няма, і хутка нас ня будзе
На час, якога мы ня знаем тут.
Ня будзе нас, нібы віна ў сасудзе,
І будзе сьвет, як безь віна сасуд...
30.V–1.VI.2003.
|
|
