...А ён вершы любіў вечарамі чытаць,
Як у прыску вугольле жывое шукаць,
Каб ізноўку агонь распаліць уначы
І да раніцы потым агонь берагчы,
Быццам вершы ўсю ноч пра каханьне чытаць.
І праходзіла ноч, бы мінаў цэлы век,
І званілі званы за вакном на царкве,
Бы вярталіся ў неба анёлы зь зямлі,
Што ў санэтах, бы ў клетках, самотна жылі,
Покуль іх уначы не знайшоў чалавек...
|
|
