Стагодзьдзе дажджу пачалося.
Ніхто не заўважыў, бо дождж
Увесну, і ў лета, і ўвосень
Стагодзьдзі да гэтага ўсё ж
Ішоў, як і сёньня, і ўчора,
І нават зімою – было –
Зь нябёсаў сыходзіла мора
І доўга, як вечнасьць, цякло.
Але было ўчора ўсё гэта,
А сёньня стагодзьдзе дажджу
Ідзе, абганяючы лета,
Дзе я пад страхою сяджу,
Нібыта ў каўчэгу, у хаце,
Якую 'шчэ дзед збудаваў.
І побач са мной мая маці,
І побач ля вёскі царква,
І ўсё быццам бы, як і ўчора,
Куды ні пайду, пагляджу.
Нябёсы над намі, як мора,
Зь якога стагодзьдзе дажджу
Мінулай вясной пачалося,
Хоць гэткі маркотлівы дождж
Стагодзьдзі да гэтага ўсё ж
Ішоў, пачынаючы восень...
31.VIII.2008.
|
|
