Ізноўку дождж... Ізноўку восень,
Як год назад, як сто назад.
Як карабель, пустая восець
Плыве спакойна ў лістапад,
Нібы ў агонь, што забушуе
І сьцішыцца праз пару дзён.
Ізноўку дождж мяне ратуе
Ад нематы, бо любіць ён
Мае самотныя маленьні
Да сонца, што ад нас сышло
За воблакі, каб дождж асеньні
Напомніў нам, што так было
І год назад, і сто назад
І будзе так ізноў праз восень,
Як карабель, старая восець
Спакойна плыць празь лістапад.
29.IX.2009.
|
|
