Адрокся ад мовы, адрокся ад маці,
Адрокся ад жонкі і кучы дзятвы
І кажа: «Нічога яшчэ я ня страціў,
Галоўнае сёньня – здаровы, жывы.»
На могілках з ранку магілы капае,
Па блату выгодную працу знайшоў.
Заўсёды ёсьць выпіць – людзей тут хапае,
Якія падносяць крышталь барышоў.
І што яму горад, і што яму гора,
Ён сам тут і грэшны, і сам тут сьвяты.
Ён быў непатрэбным нікому – учора,
А сёньня ўжо зь ім ты ня будзеш на «ты».
Ён майстра найрэдкі, ён ведае справу,
Ня суньце траячку – ня грошы траяк.
Заплаціш – і яму ён зробіць на славу,
Што ад захапленьня заплача мярцьвяк.
Заплаціш – і ён не спытае нічога
І стане адразу надзейным слугой.
Заплаціш – і ён закапае любога,
Заплаціш – і горад засыпле зямлёй...
Сядзіць ён на сьвежай магіле, як воран,
Паўнютка ў кішэні і пуста ў душы.
І што яму шчасьце, і што яму гора,
І што яму зоркі, штандары, крыжы...
|
|
