#І
...Ды не замкнуцца мне ў кватэры
Ад пыхкай мітусьні, ад шуму.
Сьцямнелі сінія шпалеры,
Сьцямнелі радасныя думы.
Гадзіньнік цікае натхнёна –
Часовага спакою сэрца.
Палью рассохлыя вазоны,
Вада
праз шчыліны
пральецца...
#ІІ
Гляджу на дымныя хмурыны,
На чорны сьнег, што на дамах.
За дзень так нагудуць машыны,
Што гул ня сходзіць па начах.
З кватэры выйсьці неахвота,
На тлум злуюся пакрысе,
Бо столькі ў горадзе народу,
Нібы на пэнсіі – усе.
Здаецца, што цяпла ня будзе,
А будзе вечная зіма.
І ўсё бягуць кудысьці людзі,
А мамы з працы ўсё няма.
|
|
