Па ўтравелых палескіх балотах
Мы ўцякалі ад лютых мянтоў, –
Даганялі нас на верталётах,
Як апошніх балотных ваўкоў.
Мы хаваліся ў багну па вушы
І танулі ў сьмярдзючай вадзе,
І ўзьляталі варонамі душы
Над зямлёй, як на Страшным судзе.
І загінулі ўсе ад пагоні,
Толькі выпала мне ацалець.
Сівізною пакрыліся скроні
І ў грудзёх стала нешта балець.
І цяпер мне ўсё сьняцца балоты,
Дзе ўцякалі мы ў ноч ад мянтоў,
Дзе ляцелі, як сьмерч, верталёты,
Дзе гразёю рабілася кроў.
Я ж уцёк тады на Украіну.
Стрэцца з мамай вам выпадзе лёс,
Ёй скажыце, што сын ваш загінуў,
Хай ня плача, ня варты ён сьлёз.
|
|
