450
Трэба весела жыць!
Сумна жыць – бы глядзець на дарогу,
На якой анікога няма
І ня будзе, напэўна, нікога,
Бо ўжо вечар і хутка зіма.
Сумна жыць – бы маліцца ля Храма,
Ад якога цяпер – толькі яма
І нічога, нічога няма.
І глядзіш ты, адзін, на дарогу,
І зьнікае дарога, як дым,
Што ляціць да аблок, як да Бога
Мы штохвілі дыханьнем ляцім
Праз самоту, жыцьцём што завецца,
Што са сьнегам у дом нанясецца
І растане, і зьнікне, як дым.
Сумна жыць – бы ўміраць на чужыне,
Дзе нікому няведамы ты,
Нават сумнай, як ружа, жанчыне
І ня ведаць, што ёсьць ’шчэ жыцьцё,
Як віно пад сталом у графіне.
|
|
