Ня хочацца бывае нават жыць
Ня тое што паўмёртвы край любіць,
Дзе мы з табой самотныя даўно.
Па радыё зноў хваляць маскалёў,
Суседка зноў прасіла сто рублёў,
Ёй вечна не хапае на віно.
А мы з табой гаворым пра народ,
Які ніяк ня выпаўзе з балот
Хоць і даўно балоты асушыў.
І мы жывём, нібы атруту п’ём,
І любім свой маленькі ціхі дом,
Дзе мы жывём, нібыта ў шалашы.
|
|
