|
Баляда савецкай прыгажуні
|
Ты прыгожая, як адзінота,
Як савецкае слова «любоў»,
Засталася ў душы ідыёта,
Што бадзяцца па сьвеце пайшоў.
І няма яму сёньня спакою.
Хоць і быў ён табе дарагі
І цябе называў ён жаною,
Ды глядзеў на красотак другіх.
Праляцелі гады, адшумелі.
Ты, прыгожая, з туркам жывеш,
На чужой і халоднай пасьцелі,
Як ваўчыца, начамі равеш.
А магла б ты любіць ідыёта,
Па начох, як забітая, спаць
І сьпяшацца пасьля на работу,
І ў чарзе на аборты стаяць...
|
|
