|
Баляда Язэпа Варонкі
|
|
17.04.1891 – 4.06.1952
|
Ад беларускіх ніў, ад роднай хаты
Зьязджаеш у Амэрыку і ты,
Але не для таго, каб стаць багатым,
Каб беларусам быць на ўсе гады,
Што Бог яшчэ пражыць табе даруе
І каб у беларусах абуджаць
Любоў да Беларусі, што гаруе,
Ніяк ня можа незалежнай стаць
І сэрцам быць Эўропы назаўсёды.
Плыве праз акіяны параход,
Дзе айсбергі, нібыта параходы,
Дзе людзі схаладалыя, як лёд,
Плывуць абы далей ад роднай хаты.
А ты плывеш, нібы сьляза плыве
З вачэй Айчыны, быццам вінаватай,
Што ты ня так, як жыць хацеў, жывеш.
І сыдзеш ты, нібыта на Галгофу,
На бераг незнаёмы і чужы,
Каб помніць пра пакутную Эўропу
І беларускай Беларусьсю жыць...
11.VI.2010.
|
|
