За лясамі, за лугамі,
За люстранаю ракой
Хтосьці срэбнымі плугамі
Неба зорнае араў.
Ён магутнаю рукою
Падразаў карэньне траў.
І на ўзораным палетку
Лемяхом зарніц-заранак,
Заквітнелі зоры-кветкі,
Як валошкі у палях;
Ды застаўся не ўзараным,
Як агрэх той, Млечны Шлях.
20.X.1941 г.
|
|
