Сьвятло, запаленае ўдзень, –
яно ж нікому не відно.
Сплывае волі карабель,
мы ціха абжываем дно.
У кожнай ракавінцы сьвет,
у кожнай кропельцы – жыцьцё.
А што няма над намі зор –
падкажа толькі небыцьцё.
Нам позна выплываць наверх.
Паветра вольнае заб’е.
Сьвятло, запаленае ўдзень,
Да вечара не дажыве.
|
|
