Ніхто ніколі ў доме тым ня жыў, Зусім пусты стаяў сьвяточны дом, Ніводным не сьвяціўся ён акном I дымам над страхою не курыў. А гаспадар, што дом той збудаваў, Век дажываў у нізенькай хаціне I ўсё чакаў вяртаньня свайго сына, Ад самае вайны яго чакаў. Так і памёр, не дачакаўся ён, Так і памёр, а дом стаяў і гніў, I неяк ноччу запалаў агнём... Казалі, што ён сам сябе спаліў.
|
|