Maci
Ja narodžana ptuškaj,
Ale nia ŭmieju latać.
Pračynajusia – i
Kryły
Załamany za plečy,
I praz pryciemki ranicy,
Niby tonkija-tonkija śviečy,
Na viaršyniach tapolaŭ
Niedasiažnyja zorki harać.
Ja vyprostvaju kryły,
Achinaju kałysku dziciačuju
I z nadziejaj zatojenaj
Karmlu niemaŭla-ptušania,
I biaskonca ščaśłivaja,
I biaskonca kryłataja, baču ja,
Jak napružana bjecca
Pad sercam jaho
Vyšynia.
Mnie prastorna i cicha...
Jak usio, što chacieła, – było,
Jak vichuraju kryły maje
Nie siakło, nie łamała,
Jak viaršyni tapolaŭ
I zorki kranała kryło...
I na im – aściarožna – i
Ptušania ja svajo kałychała.
|
|
