Usio bolš siabroŭ – i mienš...
Takaja sprava...
I zojmie raptam adzinota dych,
I ty viarnuć chacieŭ by navat tych,
Kaho viartać daŭno nia maješ prava.
Jak na słupach pažoŭkłyja abjavy,
U pamiaci razmyty tvary ich,
Byłych kachanych i siabroŭ byłych;
I ich viartać – balučaja zabava.
Jany prajšłi, jak viosny albo zimy,
Jany ŭ tramvajach pralatajuć mima,
Nichto ź ich navat nie zirnie nazad,
Nichto nia skaža, chto ŭ tym vinavaty,
Što ŭsie my niejak pradčuvajem straty,
Ale nijak nie paźbiahajem strat.
|
|
