Kałi vaŭki źbirajucca u zhrai
I hłucha vyjuć, daviacca tuhoj,
Ja varjacieć pacichu pačynaju,
Nibyta paznaju, prypaminaju
U ich vyćci znajomy hołas.
Moj.
Mnie žudasna.
Ja čuju, jak źviareju.
Ratujusia čakać, kałi zadnieje
I źniknie heta noč u niebyćcio...
I dniom nia ŭspomniu navat toj padziei,
Choć šče pad jazykom i chaładzieje
Praciahłaje źviarynaje vyćcio.
|
|
