Jamu źviazałi ruki za śpipoj.
Nadziełi pacierki.
– Idzi! – I z aŭtamataŭ
Uśled jamu pałasanułi katy,
Zabaŭlenyja kataŭskaj hulboj.
– Biahom! – Jon bieh.
– Chutčej! – Jon bieh chutčej.
Stralałi katy,
Katy rahatałi,
I sprava,
Źleva snajpiery źbivałi
Šklanyja pacierki
Ź jaho plačej.
Dziń! – pacierka.
Kryčałi katy: – Brava!
Ad sumnaha žyćcia, vidać, jany
Takuju voś viasiołuju zabavu
Prydumałi ŭ viasioły čas vajny.
Dziń! –
pacierka.
Ahoń šklany ŭrazaŭsia
U tvar,
U vočy...
Potym vokryk:
– Stoj!
O, vyvučka ramiesnaja, prasłaŭsia!
Jon nie zahinuŭ. Jon ślapym zastaŭsia.
Bo katy dobra znałi ramiastvo.
|
|
