РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Алесь Гарун
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Ідуць гады
Ідуць сабе гады, ідуць,
          Бы карагод, бясконца,
          Што ў небе зорачкі вядуць
          Ля месяца, ля сонца.
          Ідуць сабе гады, ідуць –
          І чалавек за імі.
          Куды цябе яны вядуць
          І сьцежкамі якімі?
«Няведама мне, скуль усё і што я;
Няведама мне сама сьцежка мая,
Няведама мне, і куды я іду.
Пытаньня ня маю, ці што там знайду,
Ня ведаю жыцьцё, ці шчасьце, ці не, –
Пачалося гэта, браток, не на мне».
          Ідуць гады, ідуць гады,
          І зь імі ўсё на сьвеце.
          Сягоньня ты, а йшлі дзяды,
          А заўтра пойдуць дзеці.
          Ідуць гады, і ты ідзеш
          Ўздагонь за імі, зь імі.
          Нашто, скажы мне, ты жывеш
          І з думкамі якімі?
«З аднэю я думкай у сьвеце жыву,
Настаўнікам ўзяўшы і лес і траву,
Крыніцы, і кветкі, і цемру, і сьвет,
І месяц, і зоры, і сонца прывет.
Прысуджаны шлях свой рабі дарагім,
Красуйся на радасьць сябе і другім».
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2022. Беларусь, Менск.