Мілая, родная старонка-маці! Моцна цябе я і шчыра люблю, Бедныя ніўкі твае, сенажаці I нешчасьлівую долю тваю. Горам, матуля, цяпер ты замучана, Стогнам спавіта у сець з ланцугоў, Рукі і ногі да слупа прыкручаны, Ціха наругу ты зносіш, бяз слоў. Толькі ж уцешся, матуля каханая! Слуп твой патроху пачаў падгніваць, Прыйдзе к нам воля сьвятая, чаканая, Сець з ланцугоў як пачнем разрываць.
|
|