Сьпіць душа, і розум сьпіць,
Смачна, без трывогі,
Піць і есьці, есьць і піць –
Клопат ўвесь нямногі.
Лёгка так. Ня маеш дум...
Ў прочках гдзесь маркота...
Боль прайшоў, уняўся сум, –
Спаць адно ахвота.
Сьпіць душа... і розум сьпіць!
Часам нехта ўзбудзіць,
Нібы ўстыдзіць, нібы кпіць,
Нібы крышку судзіць:
«Сорам, брат...» А далей слоў
Я праз сон ня чую.
Зьнікне голас, ціха зноў...
Ў ясны дзень – начую.
|
|
