РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Алесь Гарун
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Добрыя дзеці
Паставілі дзеці сіло. Вераб’я
Хацелі злавіць на пацеху,
Злавілі сініцу, крычаць: – Вой-я-я!
А радасьці колькі, а сьмеху!
            Імчацца да маткі: – Сінічка, глядзі!
            – А дзе ж вы узялі? – Злавілі,
            Дастань ты ёй клетку, хутчэй пасадзі.
            – Нядобра вы, дзеткі, зрабілі!
– Мы будзем яе і паіць і карміць,
Сьпявала б нам птушка прыгожа.
– Ах, дзеткі! ў няволі яна замаўчыць,
Сьпяваць у няволі ня можа...
            Успомніце толькі, як нудна сядзець,
            Як з хаты мароз не пушчае.
            То ж дзень, вам здаецца, як тыдзень ідзець,
            Хоць я і усяк разважаю.
А птушку вы хочаце з хаткі яе
Узяць, пасадзіць у чужую...
Ня мучце, пусьціце, рыбулькі мае,
На волю яе залатую.
            I матчыны словы у сэрцах дзяцей
            Ласкавыя струны кранулі,
            I добрыя дзеці – прыклад для людзей! –
            Сініцы свабоду вярнулі.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2022. Беларусь, Менск.