Салавейку ўзялі ды з гаю,
Пасадзілі у клетку за краты?
У маю
Тэй страты
Найцяжэйшай дазнаў салаўюшка.
Распусьціўся лісток на дубочку,
Апранулась зямелька у краскі;
А ў ночку,
А з ласкі
Не сьпявае ніхто над рачушкай.
Ой, чаму ж, салавейка, ты болі
Чараўнічых сьпявоў не счыняеш?
Што волі
Ня маеш
I сьпяваці ня будзеш ніколі?
|
|
