Табою пахнуць сьцежкі, палыны,
Цябе чакае
Восень маладая.
Здаецца,
Ты з той сіняй даўніны,
Што з-пад рукі са мною выглядае,
Калі ты прыляціш шчымлівай ластаўкай,
Каб захлынуць і ласкаю, і пластыкай.
Табой сьмяюцца вочы,
Сьняцца сны,
Табой заходзіцца туга глухая.
Здаецца,
Ты ідзеш з-пад той сасны,
Што мне яшчэ галінаю махае
З зайздросьлівым дакорам,
Са спагадаю,
Дзе сорам наш зажмурыўся,
Нагадвае.
Прыходзь ці прылятай,
Абы была,
Ці наталі,
Ці дапалі датла!
|
|
