Пакой, нікога, курна, ціш,
У сьвечнік курацца запалкі.
Я сьціснуў розум, я лічу,
Я сэрца рэжу на кавалкі.
Затым усім, каго кахаў
Дашлюць па пошце мяккі клунак.
Спадзеў я маю: сэрца кус –
Для іх найлепшы мой дарунак.
А дух, душа, астанак мой,
Надзеі, погляды і думкі,
Ў якіх нічога больш няма, –
Хай зь іх павук спляце карункі.
|
|
