На Князёвай гары, за ваколіцай, –
ліпа і бусел.
Але ўсё ж памірае курган
з апусьцелым сялом.
Пахаваны там князь – радавіты і велічны,
мусіць.
(Трэба ж велічным быць,
каб важдаліся людзі зь пяском.)
На Князёвай гары асядае зямля пад нагамі.
(Тут хавалі калгасьнікі
зь фермы суседняй сьвіней.)
Вёска продкаў маіх
перад сьмерцю паслала за намі
I, як добрая маці,
няўдзячных дзяцей не кляне.
Хутка ўстане ўладар,
з доўгай чугі зямлю абцярусіць,
Лёгкі месячны човен
сплыве на высокі палын...
На Князёвай гары, за ваколіцай, –
ліпа і бусел...
Я апошняе страчу,
як страчу пра гэта ўспамін.
|
|
