Нам ілгалі бессаромна доўга,
Хітра і бязьлітасна манілі.
Сьлепату душы лічылі доўгам,
Тупасьць – дабрачыннасьцю лічылі.
А цяпер яны прызналі сьціпла,
Мудрыя настаўнікі і судзьдзі:
«Мы ня так, як трэба, вас вучылі.
Самі перавучвайцеся, людзі.»
Што ж, магчыма, мы спазнаем самі,
Як лячыць абсечаныя крылы.
Ды бязьвер’е – наш паганскі камень –
Нам насіць з сабою да магілы.
А былы настаўнік ці прафэсар
Перад намі не апусьціць вочы –
Ён маніў таму, што быў «пад прэсам»,
А цяпер таксама праўды хоча.
Што ж, за ўсё нябожчыкі адкажуць,
Панясуць яны віну любую...
Хутка ў школу пойдуць дзеці нашы,
«Добры дзень» ці
«Здравствуйте»
пачуюць?
|
|
