На добры помнік
ты не зарабіў,
Як на прысутнасьць бацькі ў час апошні.
Цябе мы грамадою прадалі:
Малюем,
славім –
толькі ўсё – за грошы.
Бядуем: сьмерць –
зладзюга...
Не! Яна
Была тваёй збавіцелькай, магчыма –
Другіх хрысьціла вязьніцы сьцяна,
Другіх Сібір
ад розуму лячыла.
Меч ката
выў па гордай галаве –
Ня сьсек,
спазьніўся.
Трэба з тым зьмірыцца.
Час –
як Марыя босая ў хляве,
Якую робяць абразы царыцай.
За агароджу бедную ляцяць
Каштаны-кулі...
Добры панцыр – глеба...
Прарокам маўзалеі не стаяць.
Прарок – бясплотны ліст зямлі ад неба.
Прыйшоў – вярнуўся...
Да паганскіх чаш
Не дакрануўся ні рукой, ні вокам...
Дык сьпі ў магіле беднай, гонар наш,
Даруй, як бацьку, нам,
што мы – далёка...
|
|
