Лета пахне пралітым бэнзінам,
Лета пахне асфальтам гарачым,
I рыпяць перасохлыя рыны –
Па дажджах неатручаных плачуць.
Лета пахне пабітаю цэглай,
Мёртвым пылам і мёртвай вадою –
Гэта храмы руйнуюцца дзеля
Любаваньня бэтоннай сьцяною.
Лета пахне дымком цыгарэтным,
Абыякавым, сінім, атрутным, –
Кураць людзі, што кожнае лета
Кроў ракі паміраючай муцяць.
Лета пахне жывой навальніцай,
Ледзьве чутна і чуйна-пагрозна.
I хавае Нямігу сталіца,
Як жанчына палонная –
сьлёзы...
|
|
