Які ганебны пераход
Ад велічы і чыннасьці –
Да чорнай роспачы згрызот,
Да нэндзы і нішчымнасьці.
Хлусілі з пэўнасьцю такой –
Што ў рот глядзелі многія.
Цяпер – з працягнутай рукой
Стаім, як старцы ўбогія.
Жывём-жуём – куды ўжо горш!
Любому рады донару,
Як бы няма ў нас ні на грош
Ні годнасьці, ні гонару.
Куды ні глянь – разбой і гвалт,
Разгул драпежнай хцівасьці,
Апораў людскасьці абвал,
Агонія цярплівасьці.
Дык што ж мы, братцы, за народ?
Што з намі ў сьвеце сталася?
Калі пазбудземся нягод?
Паўстанем з заняпаласьці?
1991, сакавік.
|
|
