Чэсны рыцар, ня збэшчаны вольніцай,
Пакахаў – і паверыў у лёс.
I на Панну Прыгожую моліцца,
I на дол не спускае зь нябёс.
Ён ня знае, што Панна Прыгожая
Любіць балі адно баляваць,
Бестурботна, як птушачка Божая,
Пырхаць, пець ды зярняткі кляваць.
Ён ня знае, што ў хвілю нязвыклую,
Як пасыпаць ня будзе чаго,
Гэта Божая птушачка выклюе
Закаханыя вочы яго.
1993
|
|
