 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Што ты мучаеш, памяць, мяне –
Так бязьлітасна, так неадчэпна?
Я тапіў цябе ў ярым віне –
Не ўтапіў. Хоць і піў невычэрпна.
Дні і ночы работай душыў
Дух і плоць – каб ня даць табе волі,
Каб ня ўзьняўся з прадоньня душы
Скрушны боль, што ня знае патолі.
Толькі ўсё, што рабіў і раблю,
Каб на церні былога забыцца, –
Марны клопат. Люблю – не люблю,
Мне прысудаў тваіх не пазбыцца.
Кожны зрыў кожны крок за «сьцяжкі»,
Кожны прыкры нязлосны правінак
Ты караеш, як грэх найцяжкі,
Як віну перад Маці-Краінай.
Што ж так мала вяртаеш ты мне
Зь перажытага сонечна-шчасна?
Сьветлячком уначы прамільгне
Згадка-радасьць і тут жа пагасьне.
I ты зноў чарнатой, гаркатой
Напаўняеш усе мае думы.
Шчырым хростам самой Прасьвятой
Я малю: сунімі свае тлумы!
Дай мне сьветла з табою дажыць –
З тым усім, чалавечна-прыгожым,
Чым я ўсё-такі ўмеў даражыць –
Насупор цемрасілам варожым.
Сакавік 2008 г.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
