Калі прачынаецца вецер
На мядзельскіх родных прасторах,
Шуміць васільковая ніва,
Шуміць каласістае гора.
I хоць у акне маім краты,
I хоць я далёка ад дома, –
Я слухаю, усхваляваны,
Шум гэты – сьпеў гэты знаёмы.
Ды сам я сьпяваць пачынаю
Аб волі, аб сонцы высокім...
I ў камеры ўжо ня так змрочна,
I я не такі адзінокі.
1933
|
|
