Вечар над вёскаю шэры,
Цені ў зялёным лісьці.
– Мама, пара ўжо вячэраць,
Трэба ў дарогу ісьці.
Хлеба паклала кавалак,
Грош яму з хусткі дала...
Хоць і старэнькаю стала,
Выйшла праводзіць зь сяла.
– Можа, сустрэнешся з братам,
Ён – на другой старане,
Служыць ён вольным салдатам, –
Роўныя вы у мяне.
Пэўна, яго ты спаткаеш...
Ну, ужо, сынку, бывай!
Можа, пазнаць не пазнаеш,
Помні, ў сваіх не страляй.
Вечар над вёскаю шэры,
Вечар з асеньняй імглой.
Стыне самотна вячэра
Ў хаце батрачкі старой.
1936
|
|
