|
Там, дзе шуміць каласістае гора
|
Маўчыць васільковая ніва,
маўчыць каласістае гора.
Адзін толькі вецер кудлаты
кульгаючы шэпча, гавора.
Гавора ён мне небыліцы:
аб шчасьці вузкой паласы,
аб долі крывавай, мазольнай,
аб песьнях сярпа і касы.
Лятуць сінядымныя думкі,
Як зь ветрам кульгавым, кудлатым,
ад вуліц к гарбатым палоскам,
ад фабрык к саломяным хатам.
Маўчыць васільковая ніва,
маўчыць каласістае гора.
Адзін толькі вецер кудлаты
кульгаючы шэпча, гавора.
XII.1933.
|
|
