На докі сыпле дождж, як сажа,
Шумяць на беразе турысты.
Агні, сарваўшыся зь вітражаў,
Плывуць ракой з асеньнім лістам.
Сягоньня параходы выйдуць
Ў дарогу дальнюю па радасьць.
I мне б гэроем Майн Рыда
Плыць у такое б Эльдарада,
Дзе салаўі, а не бараны,
Складаюць звонкія напевы,
Дзе не артыкулы – бананы
Растуць, красуюцца на дрэвах;
Дзе не рабіліся б аблавы,
На дзень, на ноч мо' раз па дваццаць,
Дзе і паэты маюць права
Хадзіць па вуліцах, сьмяяцца.
1937
|
|
