Скажу табе нарэшце,
Ахоплены тугой:
Каханьне наша – персьцень
Зачараваны той...
Напоўні кубак сокам,
О, любая мая.
I ў кубак твой глыбокі
Свой персьцень кіну я.
Яго іржою чорнай
Ня спляміць – залаты,
Ня так, як той, што ўчора
Ўзяла на палец ты...
1943
|
|
