Глянь! Адлятае апошні
Ліст залацістага клёна
Праз апусьцеўшыя пожні
З позьнім вятроў перазвонам.
Мы так, бяз болю, ня ўмелі
I не патрапілі б гэтак
Мірна, як ліст анямелы,
Кінуць свой родны палетак,
Кінуць знаёмыя пожні,
Дзе пралятае сягоньня
Зь ветрам асеньнім апошні
Ліст залацістага клёна.
1947
|
|
