Ціха крыніца плыве,
Ў чыстай яе сіняве
Ўсё знайшло адлюстраваньне:
Травы і лісьце ракіт,
Сонца пагожага раньня,
Хмары і скалаў граніт...
А я вось так не магу
Адлюстраваць сьвет бясстрасна
Шчасьце пабачу, тугу,
Позірк замглёны ці ясны, –
Тут жа і радасьць і гнеў
Мой усхвалююць напеў.
1954
|
|
