Ты не ўгаварвай лепш мяне!
Няма сягоньня часу мне
Глядзець, як лёд рака ўзрывае,
А то вось раззлуюся я.
Яшчэ ня жонка я твая, –
Шмат вёсен у запасе маю!
Ды невядома, што і як
Лепш апрануць у гэткі вечар.
А мне ня трэба твой пінжак,
Сабе яго накінь на плечы!
А гразь якая! I няма
Дзе абысьці разоры, лужы.
Пусьці! Я перайду сама,
Не клапаціся, мілы дружа!
І не нясі, і не мілуй,
А то з дарогі лёгка зьбіцца.
I асьцярожна! Не цалуй!..
Ну, як з табою не сварыцца!
1955
|
|
