За тое, што я лішні круг
Правёў зь яе сяброўкаю,
Не падала мне ў танцы рук,
Дамоў пайшла старонкаю.
Старонкаю, ды праз сады,
Я ж – нацянькі аселіцай,
Бо што, калі і сапраўды
Больш да мяне ня вернецца?
У хату ўбегла, бачыць – я.
Празь сьлёзы усьміхаецца.
Ах, чараўніца ты мая!
Ах, веснавая раніца!
1955
|
|
