Рып калёсаў. Сёньня сена звозім.
Крычу ёй: – Ня стой!
Трэск варотаў. Эх, абярнуўся з возам –
І ў сене мы зь ёй.
Чорт пабраў бы! Ну – адвучу ад жартаў!
Сьмех, гоман зьвініць,
Недзе ў сене бароніцца ўпарта,
Ніяк не злавіць.
Вось адбегла і стала ля аселіц,
Ажэвіны рве.
Есьць, каб вусны яшчэ больш саладзелі, –
Я знаю яе!..
1957
|
|
