Вяртаюцца госьці зь вясельля.
Відаць, хмель яшчэ не прайшоў,
Бо ўсё, што ня раз перапелі,
Сьпяваюць заўзята ізноў.
Ня можа іх уціхамірыць
Ні бразгат калёсаў, ні ноч,
Ні чэрвеньскі бурны і шчыры
З грымотамі гулкімі дождж.
I толькі ў маланках імклівых
Убачыш, разбуджаны, ты
Лятучыя конскія грывы
I поўныя грому раты.
1960
|
|
